Materiali arkeologjik i identifikuar në zonën e Veriut daton nga fundi i shekullit IV para Krishtit dhe vazhdon deri në fund të periudhës mesjetare. Pjesë të anijeve moderne të ndërtuara prej druri ose metali janë gjetur gjithashtu të shpërndara, dhe disa prej tyre ndoshta i përkasin rrënojave të Luftës së Parë Botërore. Më herët, në vitet e kaluara, në këtë zonë janë identifikuar dy rrënoja të periudhës helenistike që transportonin amfora dhe materiale ndërtimi, nga Dyrrahium në Lissus si dhe dy rrënoja moderne prej druri të cilat i përkasin shekullit XVII dhe fundit të XIX. Ndërsa, materiali arkeologjik i identifikuar në zonën Jugore të Kepit kryesisht përbëhet nga fragmente amforash dhe sendesh, të cilat i përkasin periudhës së Perandorarisë Romake. Potenciali për zbulime të tjera arkeologjike në të ardhmen duket se është premtues. 

Por, Projekti “APPRODI”, siç e përmendëm edhe më herët, nuk ka patur vetëm zonën e Kepit të Rodonit në qendër vëmendjes. Zona e Currilave është mjaft e njohur në të shkuarën e kërkimeve arkeologjike në Durrës. Madje Profesor Anastasi na zbulon se pikërisht në zonën e Batllave, janë hedhur edhe themelet e para sa i përket kërkimeve arkeologjike nënujore në Shqipëri. Kërkime, të cilat do të shërbenin edhe për krijimin e një regjistri të mirëfilltë të përpjekjeve të bëra nga Instituti i Arkeologjisë dhe nga njerëzit e shquar të kësaj fushe. Kjo zonë ka një rëndësi të veçantë si zonë pilotimi, sepse shërben për të sqaruar pozicionin e portit antik/Limanit që daton në fundin e periudhës pre-historike. 

Gjatë kërkimeve nënujore janë identifikuar elemente detare antike, elemente arkitektonike, fragmente amforash, enë kuzhine, etj., të cilat  datojnë nga periudha klasike deri në antikitetin e vonë. Disa prej tyre u gjetën ndërsa pjesa tjetër u la në vend. Ky material arkeologjik plotëson të dhënat e mëparshme të marra nga kërkimet në limanin e Durrësit (porti arkaik). Materiali i Currila – Batlla lidhet drejtpërdrejt me portin e Durrësit si destinacioni kryesor. Këto kërkime nënujore, nxjerrin në pah faktin se kjo rrugë detare e cila shërbente për shkëmbime tregtare, lidhej me zona të rëndësishme ekonomike të Mesdheut si Korinti (Corinthi) dhe Korkyra (Corkyra), me portet e Siçilisë, ato të bregdetit Italian të lagura nga deti Adriatik si edhe ato të Afrikës Veriore.

Të dyja zonat nxisin shumë interes sepse kanë në brendësi një potencial të lartë arkeologjik. Në këtë rast, mund të pohojmë se nuk kemi të bëjmë vetëm me gjetjet dhe interpretimin e tyre, por edhe me vënien e këtyre të fundit në shërbim të turizmit. Sikurse edhe Prof. Anastasi pohon, këto dy zona përfaqësojnë jo vetëm pjesë të përbashkëta kohore historike, por edhe të veçuara. Nëse në Kepin e Rodonit flasim edhe për elementë të periudhës mesjetare, në limanin e Durrësit, pra tek zona e Currilave, kemi të bëjmë me një pjesë shumë të rëndësishme të projektit, pasi gjejmë gjurmë nga periudha arkaike, deri në ditët e sotme.

Bashkia Durrës tashmë ka një fokus të veçantë për të pasuruar turizmin edhe me ofrimin e një produkt tjetër turistik: arkeologjinë nënujore. Zbulimet e bëra në zonën e Kepit të Rodonit dhe në plazhin e Currilave, synojnë të diversifikojnë guidat turistike të qytetit në sajë të kombinimit tokë dhe det, duke u mundësuar kështu vizitorëve diçka ndryshe nga e kaluara. Për këtë arsye, në eventin Tematik ishin të ftuar edhe operatorë turistike me qëllimin që të prekin më nga afër rezultatet e këtij projekti si edhe për të kuptuar me qartë edhe rëndësinë e artefakteve të gjetura. Është e qartë se, më shume se çdo qytet tjetër në Shqipëri, Durrësi ka potencialin më të madh për zhvillimin e turizmit arkeologjik, rëndësia e të cilët po rritet gjithnjë e më shumë. 

Projekti “APPRODI” shënon ndoshta përpjekjet e para serioze e masive për zhvillimin e kësaj arkeologjie, që sigurisht, do të sillte pasuri të jashtëzakonshme për qytetit bregdetar. Vlera, të cilat mund të inkurajojnë akoma më shumë zhvillimin e turizmit arkeologjik. Një shembull që duhet ndjekur edhe nga qytetet e tjera në vendin tonë.